Avatar
Het oog wil ook wat, zeggen we dan. Nou, zeg dat wel! Het oog wil meer, veel meer. Veel meer van het prachtige schouwspel dat zich voor onze ogen voltrekt. Deze adonis mag wat mij betreft in eindeloze herhaling zijn kunsten op het board vertonen. De zon en de wind dragen zijn gespierde bronzen lichaam op handen. Ook het water stelt zich geheel in dienst van Kiran Badloe, de belichaming van goddelijke schoonheid in hoogst eigen persoon. Deze oerman op het grootste sportevenement ter wereld in goud gedompeld, hoe kon het anders voor dit toonbeeld van perfectie. Hij had die blauwe pijl in zijn kapsel, dat eerbetoon aan de avatar, de laatst levende windbuiger, helemaal niet nodig…
Wat een man. Ik verwacht wereldwijd een lange rij van reclamebureaus die staan te trappelen. Maar ook dat Kiran daar helemaal niet anders van wordt. Want hij houdt gewoon van zijn sport, van zijn maatjes en van zijn meisje dat gewoon een leuke meid is en geen opblaaspop. Hij heeft geen opsmuk nodig. Een mooi mens vanbuiten en vooral ook vanbinnen. Althans, dat denk ik. Zo vanaf de buitenkant.
Geboogschiet
En zet daar dan eens onze olympische boogschutters tegenover. Ze zien een beetje bleekjes en hun spierpartijen zitten net iets verder onder hun huid, waar zonder twijfel een mooie binnenkant huist. Ze hadden Kirans blauwe pijl eigenlijk beter kunnen gebruiken, want die vierde plek is het dan toch nèt niet. Met zo’n windbuiger-avatar hadden ze vast dat tikje beter geboogschiet…
Geboogschiet? Bestaat dat eigenlijk? Stofzuigen, gestofzuigd. Boogschieten, geboogschiet. Hmm… die zoeken we op.
En wat blijkt? Het werkwoord boogschieten heeft geen vervoegingen. Maar dat is toch te gek voor woorden? Die jongens komen er veel te bekaaid vanaf. Kiran kan met trots zeggen dat hij zichzelf naar een gouden plak op de Olympische Spelen heeft gewindsurft (hoewel hij dat nooit zou zeggen, want deze ideale schoonzoon ziet het als een teamprestatie), maar onze boogschietkanjers kunnen niet eens vertellen dat ze op de Spelen hebben geboogschiet!
Ik gun ze van harte hun voltooid deelwoord, dat is het minste wat we voor ze kunnen doen. Maar laten we dan kiezen voor de optie booggeschoten, want geboogschiet is toch echt te knullig.
En dan hoor ik het boogschutter Sjef van den Berg straks al met trots zeggen: “Ik heb laatst booggeschoten tegen Kiran Badloe. En wat denk je? Hij kon er niks van…”.
Nu nog even alle gekheid op een stokje. Boogschieten is niet het enige werkwoord dat geen vervoeging kent. Er is een categorie ‘Samengesteld werkwoord zonder vervoeging’ waar een hoop werkwoorden onder vallen. Dat gaat van koukleumen tot kroeglopen, van liplezen tot navelstaren en van zakkenvullen tot strooplikken.
Persoonlijk vind ik het jammer dat die lijst bestaat, want vervoegingen zouden onze taal in mijn ogen rijker maken. Hoewel ik er toch ook niet aan zou moeten denken dat we meer woorden als ‘gestofzuigd’ zouden krijgen. Geknietjevrijd, gekoekenbakt en gebokspringd… brrr….
Práchtig geschreven Silly..👍🏽❤️😘
Dankie Inkie 😘
Super mooi geschreven 👌
Dankjewel Jan Wim! Altijd fijn zo’n complimentje 😉
Mooi beschreven onderwerp, Syl! Trouwens, waar is die opleiding tot Adonis? En is avantaren een vak? Boogschieten? Of is dat inclusief bij de Amor-opleiding? :-))
😂
Doet mij denken aan mijn gymdocent op middelbare school, meneer Koopmans. Hij had zo zijn eigen methodes om balsturige blagen te straffen. Werd je als 13 à 14-jarige in een gevulde meisjeskleedkamer gezet – zou trouwens nu niet meer kunnen/mogen – waar je dan permanent met een rode kop naar de grond zat te staren. Uiteraard kreeg je een opdracht mee, het werkwoord ’theelepeltje’ vervoegen. Tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds niet erachter waarom dat toch niet lukte…
Trouwens, er moet nog ergens op zolder een boog (longbow) staan/liggen, toch maar eens tevoorschijn halen…
Wat een boef, die meneer Koopmans… 😅
Nee lieve Syl, ik was het boefje…