“Hoe was het gisteren?” vraag ik haar. “Ja, dik!” antwoordt ze. Ze heeft een tussenjaar en heeft gisteren voor het eerst gewerkt bij haar nieuwe werkgever. “Eh… dus het was leuk?!” “Ja, vet dik!!”
Ik had het woord al eens eerder uit haar mond horen ontsnappen en me verbaasd. Een nieuw woord dus. In navolging van ‘vet’ wat al enorm wennen was.

Blijkbaar is een woord dat je gebruikt om aan te geven dat het leuk was, op een bepaald moment niet cool genoeg meer. Zoals cool bijvoorbeeld. Dan moet er iets nieuws verzonnen worden. Dik dus. Wat ik dan weer niet echt creatief vind, want het ligt toch wel verdacht dichtbij vet.

En ik, de niet meer zo piepjonge medemens, moet het maar allemaal weer verwerken! (sorry Hans, ik begin toch maar weer even over mijn leeftijd) Het kost tijd en energie om me het nieuwe woord eigen te maken, hetgeen door de jeugd zwaar wordt onderschat. Wat hen trouwens worst zal zijn. Met vet gaat het al heel aardig. Het voelt nog niet helemaal jofel, maar het lukte me laatst bijna om “Het was best vet om te doen” op natuurlijke wijze uit mijn mond te laten ontsnappen.

Mieters

’t Is een lastig, maar tegelijkertijd geweldig fenomeen dat er altijd maar weer nieuwe woorden aan de samenleving ontspruiten. Het is toch onwijs gaaf kicken dat dat helemaal vanzelf gaat?! Echt super gruwelijk vind ik dat. Zeg maar rustig te gek. En dat er dan ongemerkt weer woorden verdwijnen is evengoed wreed mieters.

Ik ben benieuwd of dik het gaat redden. Voorlopig heeft vet het gered. Cool begint naar mijn gevoel alweer een beetje ouderwets te worden, maar het kan nog wel. Maar je weet het nooit, het kan maar zo dat cool, dik en vet over een tijdje naast mieters op het kerkhof liggen…