Vandaag is ze extra vroeg opgestaan, want het is weer zover: oliebollenbakdag! Ze moet er een hoop bakken hoor, zo ongeveer voor de hele buurt. Speciaal voor de gelegenheid heeft ze in haar schuurtje twee frituurpannen in de aanslag staan, allebei gevuld met vers frituurvet dat al een keertje een bakbeurt heeft meegemaakt, zodat de nieuwigheid eraf is. Dat maakt haar oliebolletjes extra lekker.
De tien pakken oliebollenbakmix staan al twee maanden bij haar in de kast, want het zou je maar gebeuren dat je op oudejaarsdag voor het vak van de oliebollenbakmix staat en dat de boel is uitverkocht. Dat zal Beppie niet gebeuren!

Sinds het begin van haar huwelijk zo’n vijfenzestig jaar geleden en ook nu Wim er allang niet meer is, bakt ze op oudejaarsdag wel zo’n tweehonderd van die heerlijke jongens en die zijn altijd nóg sneller verdwenen dan dat ze gekomen zijn. Want Beppies bollen zíjn me toch lekker joh!

Opoe

Het was even slikken geweest toen ze het recept van opoe, nu alweer jaren geleden, was kwijtgeraakt en nooit meer had teruggevonden. Het leek erop dat het per ongeluk tussen de oude kranten was beland. Of tussen de aardappelschillen. Maar wat moest ze nu? Het was een heerlijk recept geweest met krenten, rozijnen, sukade, appel, ei, volle melk en echte gist. Ze was een hele dag bezig, maar dan had ze ook echt iets lekkers! En had ze nu nog maar de verhoudingen geweten…

Maar gelukkig was er de Koopmans oliebollenmix die haar uit de brand had geholpen. De eerste keer dat ze het gebruikte was ze wat huiverig, maar meid, wat scheelde dat een tijd! In drie kwartier rees het de pan uit, daar kon opoes recept lang niet tegenop! En met haar eigen lekker in rum gewelde rozijnen en krenten proefde je bijna geen verschil.

Dé dag

Vandaag is het weer dé dag. De dag waarop sommigen even hun neus laten zien om te kijken hoe het ervoor staat met haar oliebolletjes. Dan blijven ze altijd even gezellig beppen, daar geniet ze van. Hoewel het haar op haar vijfentachtigste wel steeds zwaarder valt en ze stiekem wel eens denkt aan ophouden. En meteen denkt ze dan aan de zoete inval van familie, buurtjes en buitenlui die met hun lege schalen bij haar aankloppen en met gevulde schalen weer vertrekken. Maar niet voordat ze een glaasje citroenjenever achterover hebben getikt, want dat hoort nu eenmaal bij het ritueel. Dan is het me een gezelligheid, ze verheugt zich nu al!

Vanmorgen om halfzeven is ze begonnen met de voorbereidingen en een halfuurtje later staan de eerste twee met plastic afgedekte beslagkommen al tussen de geraniums in de vensterbank. De verwarming een graadje hoger zodat het deeg lekker kan rijzen, dan komt het helemaal goed. Na een halfuurtje loopt ze naar haar schuurtje om alvast het frituurvet op de juiste temperatuur te brengen, zodat ze over een kwartiertje meteen kan beginnen.

Vensterbank

Maar om acht uur staat het deeg er nog net zo bij als een uur geleden! Hoe kan dat nou?! Dat heeft ze in al die jaren nog nooit meegemaakt! Beppie weet niet hoe ze het heeft. Misschien moet ze nog wat geduld hebben. Ze gaat zitten in de stoel bij de vensterbank en kijkt om de vijf minuten of er iets gebeurt, maar na een uur geeft ze het op. “Krijg nou niks!” mompelt ze gelaten, scharrelt naar het toilet en kiepert de inhoud van beide beslagkommen door de wc. “We beginnen gewoon opnieuw.” Om halftien staan dezelfde twee beslagkommen weer vrolijk in de vensterbank, maar twee uur later staan ze er nog! Weer hetzelfde euvel! 
Nu slaat de paniek toe. Wat heeft ze verkeerd gedaan?! Hoe moet dat nu?! Het is al halftwaalf en nog geen oliebol heeft het levenslicht gezien! Het huilen staat haar nader dan het lachen.

Kijk, daar staat Henk vrolijk voor het raam te zwaaien, hij weet nog van niks. Met lood in haar pantoffels sloft ze naar de achterdeur, maar Henk staat al in de keuken.
“Zeg wijfie, wat kijk ie sip, wat is er nou dan?”
“Oh Henk, het is zo erg, jullie kennen fluiten naar m’n oliebollen vandaag, ik krijg het deeg met geen tien hijskranen omhoog!” zegt Bep, terwijl ze in tranen uitbarst. Henk kijkt even bedenkelijk, pakt zijn telefoon en begint driftig te scrollen. Al gauw heeft hij gevonden wat hij zocht.
“Ja hoor Bep, heb jij dat! Oliebollenmix van Koopmans zonder gist, het staat op Nu.nl! Als je ze bak, krijg je bakstenen! Waar heppie de verpakking gelaten?”

Nu.nl? Beppie heeft geen idee waar hij het over heeft, maar ze schuifelt gehoorzaam naar de papiercontainer met Henk in haar kielzog. Vist de verpakking eruit en geeft die aan Henk die de tekst op de doos zorgvuldig bestudeert.“Kijk, dat bedoel ik! Productiecode L212447! Ze zijn tussen 2.30 en 5.00 uur ’s ochtends vergeten om het gist toe te voegen. Zeker in slaap gevallen die sukkels!”.
“Dus het leg niet aan mij? Ik ken d’r niks an doen?”
“Nee hoor wijfie, je ken d’r helemaal nada niks an doen.”

Koopmans

Het nieuws gaat als een lopend vuurtje door de buurt. Beppie heeft geen oliebollen vandaag! ’t Is niet haar schuld hoor, het is de schuld van die Koopmans! De een na de ander komt bij haar langs om het verhaal uit haar eigen mond te vernemen en al gauw is het een drukte van jewelste. De derde fles citroenjenever wordt opengedraaid en zakken met oliebollen worden aangerukt. En gezellig dat het is!

Totdat iemand roept: “Zeg Bep, mot je eigenlijk niet zo zachies an met pensioen?” Even is het stil en dan klinken er instemmende geluiden: “Ja meid, ’t is eigenlijk wel mooi geweest, niet dan? Je ben geen twintig meer! Hoeveel heppie d’r nou eigenlijk gebakken in je leven? Een stuk of vijftienduizend? Genoeg is genoeg hoor! Zo is het toch ook leuk?” 

Het kwartje moet even vallen bij iedereen, en niet in de laatste plaats bij Beppie zelf, maar dan is het opeens een feit. Op 31 december 2021 komt er een einde aan vijfenzestig jaar ‘Beps oliebollenfestijn’. De oliebol is rond. De glaasjes worden nog een keer geheven op onze Beppie.  Én op Koopmans.

Proost! Op het nieuwe jaar! 

_____________________________________________________________________________________

Meestal schrijf ik verhaaltjes over dingen uit mijn leven of uit dat van mensen om me heen. Deze keer werd ik geïnspireerd door een berichtje op Nu.nl. Het verhaaltje komt uit m’n duim, maar had evengoed echt kunnen gebeuren. Wat mij betreft een knus einde van 2021. Zullen we er ook een mooi begin van maken?