Ha lekker, wakker worden vóór de wekker, dat is fijn! Er staat een hoop op het programma vandaag, dus snel de badkamer in. ­­­­­­­Straks eerst even met Bobbi naar de markt voor kaas en noten en dan achter mijn bureau aan de gang met teksten voor een nieuwe opdrachtgever. Zij gaat als zelfstandig coach aan de gang en heeft een website nodig. Mindfulness, leefstijl en vitaliteit, dat soort dingen.

In de badkamer voel ik mijn pols kriebelen. Het is mijn spiksplinternieuwe Apple Watch die me waarschuwt: “Rusland valt Oekraïne binnen”.

Het dringt onmiddellijk tot me door. Dit is geen gewone dag. Het is een dag die alles op z’n kop zet. Ik voel het aan mijn hartslag, die racet omhoog en is daar tot nu toe gebleven. De inval is veel omvangrijker dan waar aanvankelijk voor werd gevreesd…

Die mensen, die arme mensen… De dieren, de arme dieren… De prachtige natuur, het klimaat… De angst, de immense angst…

Oorlog. Ik begrijp er niets van. Wil het ook niet begrijpen. Ik snap niets van politiek en van machtspelletjes. Poetin voelt zich bedreigd door het Westen, dat snap ik. En ook dat wij als westerse landen te eigenwijs zijn om te beloven dat Oekraïne nooit lid zal worden van de NAVO. Maar hoeveel leed zou dat wel hebben bespaard…?

Sinds vanmorgen heeft de angst zich in mijn lijf genesteld. Het voelt als fysiek ongemak. Waar gaat dit heen? Het onmachtige gevoel niets anders te kunnen doen dan hopen dat dit niet nog veel verder uit de hand loopt. Nu al zijn de economische gevolgen merkbaar. Misschien is dat nog het minst erg…

En nu?

Doorgaan met leven. Met de kop in het zand, voor mij werkt dat het beste. Geen journaals, geen filmpjes op Youtube, geen krantenartikelen, hooguit alleen de koppen. De meldingen op mijn horloge uit. Balletjes gooien met Bobbi, een receptje uitzoeken voor het avondeten.  Tijdens de koffie even wat berichtjes lezen op Facebook. Iemand post een berichtje over juffendag op school, ik zie het nieuwe rooster van een sportschool,  een foto van Elvis Presley met een bos peterselie op zijn hoofd; ‘Elvis Parsley’ staat er bij. Ik moet er om glimlachen…

Het zonnetje schijnt, misschien eens de ramen wassen?  Een tekst schrijven over mindfulness zal nog wel niet lukken…